İnsanlık tarihinde birçok kara lekeler vardır.

Bu lekelerden en karanlığını en vahşetini şu anda Gazze’de yaşamaya devam ediyoruz. Siyonist terör devleti İsrail’in yakın tarihimizdeki bu kara lekesi hiçbir zaman hafızalarımızdan ve yüreklerimizden silinmeyecek…

Bu kara lekelerden biri de yakın tarihimizde gerçekleşen Ahıska sürgünüdür.

Bugün Gürcistan sınırları içinde kalan Ahıska’nın bize uzaklığı sadece 15 km.

250 yıl Osmanlı Devleti’nin egemen olduğu Ahıska toprakları, 1828 yılında Rus işgaline uğradı, 1829 yılında ise bu ülkenin hâkimiyetine geçti.

Ahıska, Çarlık Rusya’sının hâkimiyetine girmişti…

Ahıska Türklerine Çarlık Rusya’sı döneminde yapılan baskı ve zulümler, Sovyetler Birliği (SSCB) döneminde de devam etti.

Türk ve Müslüman olarak Gürcistan’da yaşamak onlar için artık zordu.

Özellikle Stalin döneminde, bu baskılar git gide arttı. Ahıska Türklerinin önde gelen aydınları, türlü bahanelerle tutuklanıp ya öldürüldü ya da sürgün edildi.

Stalin, diğer tüm Türk topluluklarına yaptığı gibi Ahıska Türkleri için de sürgün kararı imzaladı.

Takvimler 14 Kasım 1944’ü gösteriyordu...

Bir kış gecesiydi…

"Evlerinizi hemen boşaltın. Yanınıza üç günlük yiyecek alın. Hazırlanmak için iki saatiniz var!" dediler...

İki saatte vatanları, gelecekleri, yaşamları ellerinden alındı…

212 köyde yaşayan 16.700 aileden 92.307 ila 94.955 Ahıska Türkü, zorla kapısı ve penceresi olmayan sığır vagonlarına doldurularak Orta Asya’ya bir bilinmezliğe sürgün edildi.

Açlık ve -40 dereceye varan soğukla baş başa bırakıldıkları, tasarlanmış bir ölüm yolculuğuna çıkarıldı.

Vagonlarda üst üste bindirilen Ahıska Türklerinin bu zorlu yolculuğu bir aydan fazla sürdü.

Sığır vagonlarında kapalı kalan yaklaşık 17 bin Ahıska Türkü, açlık, soğuk ve hastalık nedenleriyle hayatını kaybetti.

79 yıl önce gerçekleşen ve insanlık tarihinin kara bir lekesi olan Ahıska Sürgünü hala hafızalarda ve yüreklerde...

Tarih, 14 Kasım 1944…

Kardeş kardeşten ayrıldı, hepsini başka bölgelerdeki köylere yolladılar.

Aç da kaldılar, susuz da...

Hayatta kalan Ahıskalılar ise Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan sınırlarına bırakıldı.

Açlık, salgın ve bulaşıcı hastalıklar nedeniyle 30 bin Ahıskalı daha Orta Asya’nın çeşitli bölgelerinde hayatını kaybetti.

Ahıska Türklerinin şehirlere yerleşmelerine yasak getirildi.

Üzerinden 79 yıl geçti. Acı, hala hafızalarda ve yüreklerde taze...

Şair Yunus Zeyrek, bakın bu dramı nasıl anlatmış dizelerinde…  

Kardaş, Ahıska’dan haber vereyim,

Bu yıl mahşer oldu kışımız bizim.

Yarılsın kara yer, kabre gireyim,

Kemâle ermeden yaşımız bizim.

Cenge çıktık, galip geldi ordumuz,

Al bayrağın gölgesiydi derdimiz,

Kapandı bahtımız, gitti yurdumuz,

Bağlandı Urus’a başımız bizim.

Kahpe felek bize gör neler etti,

Talimsiz civanlar vuruşa gitti,

Şeyda bülbül sustu, baykuşlar öttü,

Kâbus oldu gayrı düşümüz bizim.

Sıtalin, Beriya, zâlimler başı,

Zehir eti bize ekmeği aşı,

Dört yana savurdu bacı kardaşı,

Kim bilir ne yanda eşimiz bizim.

Biz gitmeden talan oldu malımız,

Haramî elinde kovan balımız,

Çöllere serpildi nice ölümüz,

Yoktur kefenimiz, taşımız bizim.

Viran olsun kanlı Mugaret Düzü,

Bu düzde vagona koydular bizi,

Feryat figan eti gelini kızı,

Hazar’da çalkandı yaşımız bizim.

Tren bizi Urallardan aşırdı,

Bir kış günü Türkistan’a düşürdü,

Soğuktan dereler dağlar üşürdü,

Yaban otlar oldu aşımız bizim.

Burda kalmaz, bir gün yurda döneriz,

Zâlimleri lânet ile anarız,

Kanat açar yuvamıza konarız,

Şen olur içimiz dışımız bizim.

Geçmişte sürgün edilen ve katledilen Ahıska Türklerini yıllar sonra başta Elazığ olmak üzere birçok ilimizde ağırlamak, onlara kucak açmak büyük devlet olmak yanında Osmanlı bakiyesi olmanın da bir gereği ve onuru oldu bizler için.

Bugünlerde 1917 yılında İngilizler tarafından işgal edilinceye kadar 400 yıl Osmanlı hâkimiyetinde kalan ve ceddimizin gözbebeği gibi koruduğu Filistinli mağdurlarımız, yaralılarımız ve hastalarımız için gönlümüz de yüreğimiz de sonuna kadar açık…

17.11.2023

Süleyman Yapıcı

Günışığı Gazetesi